Demonologie - 7
Auteur: ds. W. Pieters
De vorige keer beloofde ik iets van Calvijn over te nemen over het uitdrijven van demonen, naar aanleiding van Mattheüs 12 vers 43-45. Het is per slot van rekening het Calvijnjaar…
Hij schrijft: Als Christus over het uitgaan van de duivel spreekt, kondigt Hij aan, hoe uitstekend de kracht en de uitwerking van de Goddelijke genade zijn, zo vaak deze zich aan ons openbaren.
Wanneer God in de Persoon van Zijn Zoon tot ons nadert, heeft Hij als doel ons uit de slavernij van de duivel te verlossen en in Zijn omgang op te nemen. Dit had Christus door het zo even verrichte wonder duidelijk bewezen. Omdat het dan Zijn eigenlijke taak is de boze geesten uit te drijven, zodat deze niet langer over de mensen kunnen regeren, kan met recht gezegd worden dat de duivel uitgaat uit die mensen aan wie Christus Zich als Verlosser aanbiedt. Hoewel de aanwezigheid van Christus niet op allen zo’n krachtige uitwerking heeft (omdat de ongelovigen die met betrekking tot zichzelf krachteloos maken) heeft Hij echter te kennen willen geven met welke bedoeling Hij tot ons komt, van hoe grote waarde Zijn komst is, en wat de boze geesten daarbij meemaken.
Daarom moeten wij geloven dat de duivel uit ons geworpen wordt, zo dikwijls Christus Zich aan ons openbaart, en ons een getuigenis van Zijn genade geeft. Intussen wordt ons hier de jammerlijke toestand van heel het menselijk geslacht beschreven. Want in de omstandigheid dat de duivel door de Zoon van God uit de mensen geworpen wordt, ligt het bewijs dat hij in hen woont. Ook is hier niet van enkelingen sprake, maar van heel het geslacht van Adam. Des te heerlijker stelt God Zijn barmhartigheid in het licht, door ons van verachtelijke schuilplaatsen van satan te maken tot tempels van Hem en ons te heiligen tot woonplaatsen van Zijn Geest.
Ten derde wordt ons hier de natuur van de satan beschreven, namelijk dat hij nooit nalaat schade aan te richten, maar er altijd ijverig op uit is en al het mogelijke doet om ons in het verderf te storten. In het bijzonder echter ontbrandt zijn woede en lust om te verderven, wanneer hij door Christus overwonnen en uitgedreven is.
Want voordat Christus ons deel geeft aan Zijn kracht, regeert deze vijand zonder moeite en al spelend in ons. Als hij echter uitgedreven is, wordt hij over het verlies van zijn prooi verdrietig. Dan verzamelt hij zijn krachten en scherpt al zijn zinnen, om ons opnieuw in zijn macht te krijgen.
Tot zover Calvijn.
Demonologie
De vorige keer gaf ik het eerste deel weer van wat Calvijn schrijft over het uitdrijven van demonen, naar aanleiding van Mattheüs 12 vers 43-45.
Hij vervolgt: Wij moeten bedenken dat een hevige en felle strijd ons wacht van het ogenblik af dat Christus ons roept. Want hoewel de duivel iederéén in het verderf probeert te storten, en uitgaat als een brullende leeuw, zoekende wie hij ook maar zou kunnen verslinden, toch leren de woorden van Christus ons nadrukkelijk dat satan een heviger haat koestert en met meer felheid zijn vijandelijke aanvallen richt tegen hén die uit zijn strikken zijn ontkomen.
Deze waarschuwing hoeft ons echter absoluut niet te verschrikken; zij moet ons juist opwekken om nauwkeurig op onze hoede te zijn, en met geestelijke wapens toegerust te zijn om hem sterke tegenstand te bieden.
De gelovigen, in wie de Geest van God een vaste woonplaats heeft, zijn aan alle zijden zo goed beschut, dat satan geen enkele opening bij hen kan vinden.
Satan vindt nooit een béter bereide plaats in ons dan wanneer wij – omdat wij Christus vaarwel zeggen – hem als gast binnenhalen. Daarom schept hij er een uiterst groot behagen in wanneer hij ons hart leeg vindt door de verwaarlozing van de Goddelijke genade.
Hier wordt ons ook door Christus geleerd, dat wij in verdubbelde zin slaven van satan worden, als wij van de genade van Christus afvallen, zodat hij met grotere kwaadwilligheid dan voorheen ons geweld aandoet.
Daarom moeten wij niet denken dat de duivel met één slag overwonnen is, als hij van ons is uitgegaan. En daarom moeten wij er naar staan dat Christus Zijn Koninkrijk in ons opricht, en aan Zijn vijand alle wegen afsnijdt. Want hoe geweldig en vijandig de aanslagen van satan ook zijn, toch hebben Gods kinderen geen reden om de moed te verliezen, omdat zij door de onoverwinlijke kracht van de Heilige Geest tegen alle gevaren beschermd worden.
Wij weten dat dit oordeel alleen hun aangezegd wordt die de genade van God verachten, het licht van het geloof uitblussen, de liefde tot de godzaligheid uitschudden, en het heilige verachten.
Tot zover Calvijn.
Ben jij van satan verlost? Weet je het nog hoe Koning Jezus de heerschappij in je ziel overnam? Let er dan nauwkeurig op dat satan niet terug komt en je opnieuw in bezit neemt…
Demonologie
Ook in hoofdstuk 13 schrijft Mattheüs over demonen, de duivel. Niet zozeer over het bezeten zijn door deze geesten, maar wel over een stiekeme werking van hen. Jezus vertelt over het verschil in uitwerking van het gepredikte Woord. Soms doet de prediking niets en soms doet ze veel. Bij sommigen lijkt het alsof ze het evangelie heel niet hebben gehoord, terwijl ze het toch wel hoorden. Hoe komt dat? Eén van de redenen noemt de Heere in vers 19. Hij legt daar de door Hem vertelde gelijkenis van de Zaaier uit:
Als iemand dat Woord van het Koninkrijk hoort, en niet verstaat, komt de boze, en rukt weg wat in zijn hart gezaaid was. Deze is degene die bij de weg bezaaid is.
Je zit in de kerk, je hoort de predikant, en toch doet het je niets. Soms ligt dat aan de prediker: dat hij het Woord niet zuiver brengt. Soms ligt dat aan jou: je luistert niet. Hoe komt dat toch dat je je aandacht heel niet bij de preek kunt houden? Het kan zijn dat de boze daar de hand in heeft. Hij wil maar wát graag dat je het gesprokene niet onthoudt. Dat het je ene oor ingaat en het andere uit, zonder dat het je innerlijk raakt. In de beeldspraak van de gelijkenis: het zaad wordt opgepikt door de vogels. En dat zaad kan dus geen vrucht dragen.
Wat is de boze gemeen!
Wat haat hij jou!
Je zielsgeluk wil hij koste wat het kost voorkomen.
Ik weet dat je niet bent opgewassen tegen deze boze macht, maar het is toch goed om er over te lezen: het kan je alert maken. We worden waakzaam. We gaan bewust bidden om de kracht en de genade van de Heilige Geest.
Waar viel dat ‘zaad’ dat de duivel kon ‘oppikken’? Op het harde pad. Is jouw hart hard? Wat kun je er aan doen, dat je hart niet zo hard meer is? Welke middelen kun je gebruiken om ontvankelijk te worden voor Gods Woord? Minimaal wel dat je de Heere vraagt: “Maakt U mijn hart zacht, Heere!” Verder is het niet verkeerd om TIJD te geven aan het Woord, voordat je naar de kerk gaat en nadat je in de kerk was. Het kan een middel zijn… Drink de preek niet weg met de koffie of zo. Wat zou het een groot wonder zijn als de boze het goede zaad van Gods Woord bij jou niet meer kan wegpikken, omdat je het als een schat bewaart in je hart, als zaad in de akker…!
