Demonologie - 9
Auteur: ds. W. Pieters
In Mattheüs 17 is het volop raak: de demonen zijn zeer actief. En dat, net nadat Jezus een stukje van de hemel heeft beleefd, namelijk op de berg der verheerlijking. Mozes en Elia waren daar en de stem van God klonk. Maar wanneer Hij met Zijn discipelen van de berg is afgedaald, ontmoet Hij de hel weer in volle kracht. Een jongen is ‘maanziek’ en demonen maken daar gebruik van om hem aan te grijpen. Zijn vader heeft de discipelen die niet met Jezus en Petrus en Johannes en Jakobus op de berg waren, gevraagd om hem te genezen, en de duivel uit te werpen. Maar het is ze niet gelukt (vers 16):
Ik heb hem tot Uw discipelen gebracht, en zij hebben hem niet kunnen genezen.
Maar voor Jezus zijn er geen hopeloze gevallen. Hij zegt dan ook dat ze de jongen bij Hem moeten brengen en dan lezen we (vers 18):
En Jezus bestrafte hem, en de duivel ging van hem uit, en het kind werd genezen van die ure af.
Weer openbaart de Heilige Schrift ons wat voor een machtige Zaligmaker we van God hebben gekregen: Hij kan de duivel aan. Niemand van de mensen, zelfs Zijn eigen discipelen niet, kan in eigen kracht de duivel verdrijven. Maar Jezus kan het wel!
Wij kunnen en moeten ook de demonen weerstaan. Hoe? Niet in eigen kracht, maar door vasten en bidden. De discipelen vragen dat namelijk: waarom hebben wij hem niet kunnen verjagen / uitdrijven, en dan zegt onze Heere (vers 20):
Om uw ongeloof.
En Hij vervolgt:
Want voorwaar zeg Ik u: als gij een geloof had als een mosterdzaad, gij zou tot deze berg zeggen: “Ga heen van hier daarheen”, en hij zal heengaan; en niets zal voor u onmogelijk zijn.
Zo is het nog: het kleinste ware geloof doet ons de hele wereld overwinnen, de duivel op de vlucht jagen en wonderen verrichten. Een belangrijk hulpmiddel hierbij wordt in het volgende vers genoemd:
Dit geslacht (van demonen) gaat niet uit, dan door bidden en vasten.
Demonologie
We zagen in het novembernummer van 2009 dat de Heere Jezus in Mattheüs 17 zegt dat duivelen en boze geesten ons niet verlaten dan door bidden en vasten.
Daar wil ik in dit stukje bij stil staan.
We moeten de middelen gebruiken, zo schreef ik op de vorige bladzijde. Dat geldt niet alleen om het geestelijke leven te krijgen, maar ook om het duivelse leven, de duivelse dood, kwijt te raken. Het leven met de satan staat ons van nature wel aan. Hij geeft ons alle vrijheid om te doen en te laten wat we zelf willen. We hoeven van hem niet naar de kerk, maar het mag wel…; als we tenminste niet ongerust worden over onze ziel en zaligheid.
Hoe komen we ooit los? Niet door eigen kracht. Alleen de Heere Jezus kan ons verlossen van die machtige engel die eenmaal viel en sinds die tijd onze vijand is. Toch moeten we niet denken dat we machteloos zijn in deze strijd. Onze kinderen, onze naasten kunnen we niet bevrijden, net zomin als onszelf, maar de Heere Jezus wijst ons de weg van de middelen aan: bidden en vasten.
Wij bidden veel te weinig en veel te ernsteloos voor het behoud van onze geliefden: onze kinderen, onze ouders, onze broers en zussen, onze familieleden, onze buren, onze collega’s, onze klasgenoten, onze gemeenteleden, onze medelanders…
Bidden en vasten – dát is de weg, waardoor overwinningen worden behaald, niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze naaste. Overwinningen op de duivel…
Is het niet zinloos om te strijden tegen de zonde, de duivel en zijn ganse rijk? Met het doopformulier bidden we erom bij elke doopbediening: dat dit gedoopte kind vromelijk (= dapper) tegen de zonde, de duivel en zijn ganse rijk strijden en overwinnen moge…
Het is volgens onze oudvaders zeker niet zinloos. Al kunnen we niets in eigen kracht, we mogen in de weg van de middelen, en in volledige afhankelijkheid van de Heere, onze almachtige God, de strijd aanbinden tegen alle machten uit het rijk der duisternis.
Laten we in dit pas begonnen jaar dit ferme besluit nemen om dagelijks te bidden en geregeld te vasten ten behoeve van de afbraak van het koninkrijk van satan, in kerk en maatschappij, in eigen gezin en persoonlijk leven!
“O Vader, verlos ons van de boze!”
Demonologie
In Mattheüs 25 vers 41 gaat het weer over de duivel en zijn engelen, de demonen. Jezus vertelt een gelijkenis over Zijn wederkomst. Hij Zelf zal dan op de troon zitten en de mensenwereld in twee groepen verdelen. Sommigen worden gezegenden genoemd, anderen vervloekten. Over die laatste groep gaat het in vers 41. Daar lezen we: “Dan zal Hij zeggen tot hen die ter linkerhand zijn: gaat weg van Mij, gij vervloekten, naar het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bereid is.”
Hoe zal het dus, volgens dit Schriftwoord, aflopen met de machten van het kwaad en de leugen, met de bezettende macht van satan en zijn helpers, met de onreine en boze kwelgeesten? Ze winnen het niet! Ze worden in het vuur geworpen, waarvan Jezus zegt dat het eeuwig is. Deze straf heeft wel een begin, maar geen einde.
Dit is weliswaar een ontzettende toekomst en dus een huiveringwekkende tekst, maar toch is dit woord ook vol van troost: de demonen verliezen het. Jezus overwint, en Zijn volgelingen zullen in die overwinning delen.
Besef jij de macht van satan en zijn helpers? Die verslavende, vernielende en troosteloze macht? Ervaar jij hoe zij kwellen, tot Godonterende zonden verleiden? Maak jij het mee, hoeveel kwaad zij aanrichten en hoeveel leed uit hun pijlkoker komt? Dan voel je de troost door je ziel sidderen, dan gloeit het vanbinnen: laat die verschrikkelijke, vreselijke, afschuwwekkende macht van verderf en onheil maar vergaan, verbranden en verteren!
Nooit meer last van hen te hebben, niet in hun kwellende en angstaanjagende werkingen waarmee zij mensen tot bezetenen maken; ook nooit meer last te hebben van hun verleidende en bestrijdende werkingen waardoor zij het geloofsleven zo dreigen te verstikken en het leven van liefdevolle gehoorzaamheid zo doen verdorren…!
Dat is de toekomst van de gezegenden door de Vader, die Christus hebben gediend in Zijn broeders en zusters en die daarom binnen mogen gaan in het Koninkrijk dat van de schepping af al voor hen klaar ligt.
Hoor jij bij hen die satan en al zijn demonen als hun vijanden bestrijden? Of hoor jij bij hen die – ondanks dat ze hun lot eeuwig zullen delen – hen nog te vriend houden, gedwee volgen en gewillig gehoorzamen?
Demonologie
In Mattheüs 25 vers 41 vinden we de laatste vermelding in dit Evangelie van de duivel of zijn engelen, de demonen.
In de andere Evangeliën vinden we dezelfde geschiedenissen en gelijkenissen over deze duistere en gemene tegenstander, die ook in Mattheüs staan. Maar er staan ook andere vermeldingen. Daar gaan we nu mee verder.
Meteen in Markus 1 komt de duivel ons al tegemoet. Eerst in de geschiedenis die ook Mattheüs verhaalt, van de verzoeking in de woestijn. Daarna in de synagoge te Kapernaüm, vers 23-27.
Wat blijkt? Dat de duivel ook in de ‘kerk’ komt. En daar komt hij niet om iets goeds te doen, maar om iets kwaads te verrichten (zie omslag).
Op de preekstoel is hij actief om de voorganger er van af te houden om de volle waarheid te prediken, of om het met bewogenheid en gunning te doen, met ernst en aandrang.
Bij de kerkgangers is hij ook actief: hij wil graag dat je niet luistert. Liever heeft hij dat je achterin de kerk zit te SMS-en of te slapen.
Wat gebeurt er in Kapernaüm? We lezen:
‘Er was in hun synagoge een mens, met een onreine geest, en hij riep uit: “Hou op, wat hebben wij met U te doen, Gij Jezus Nazarener, zijt Gij gekomen om ons te verderven? Ik ken U, wie Gij zijt, namelijk de Heilige van God.”’
De duivel weet heel goed Wie Jezus is. Als de mensen het al niet herkennen of willen erkennen, de demonen zijn er vast van overtuigd dat deze Man de Heilige is, Die van God afkomstig is.
Komt iemand van de lezers van De Catechisant straks in de plaats die voor de duivel en zijn engelen bereid is, dan zal hij of zij niet langer om Jezus’ Godheid heen kunnen, al heb je je leven lang Hem genegeerd…
Wat doet Jezus nu? We zien het de volgende keer. Voor dit keer nog een opmerking over de duivel mee naar de kerk: wie trouw kerkt en netjes leeft, kan toch door demonen bezeten zijn. Onreine geesten kunnen je beheersen. Onderzoek het eens.
