Vrouw vandaag: terug naar Bijbelse paden

Auteur: Wilma Samyn en Marieke den Butter

Inleiding

In de tijd dat wij dit boek schreven overleed op 17 juli 2020 de geliefde theoloog J.I. Packer. In een blog op ‘The Gospel Coalition’ werd het volgende over hem geschreven: ‘Hij (J.I. Packer) zag zichzelf als ‘een stem die mensen terugriep naar oude paden van waarheid en wijsheid.’ Zijn hele leven gebruikte hij om het idee te weerstaan dat: ‘het nieuwe het meest ware is, dat wat recent is echt is, dat elke verschuiving een stap voorwaarts is en dat elk laatste woord gezien moet worden als het laatste woord over een bepaald onderwerp.’ En terwijl hij gewillig was om de controversiële onderwerpen uit zijn tijd te adresseren en te bespreken schreef hij: ‘Ik zou herinnerd willen worden als iemand die wijst naar weidegrond.’

Toen we dit lazen voelden we ons erg aangesproken. Want eigenlijk omschreef dit precies onze gedachten over wat we met dit boek wilden bereiken, namelijk: vrouwen terugroepen naar oude paden van waarheid en wijsheid.

De woorden uit Jeremia 6:16 sluiten hier heel mooi bij aan. Daar staat: ‘Zo zegt de heere: Ga staan op de wegen, en zie, vraag naar de aloude paden, waar toch de goede weg is, en bewandel die. Dan zult u rust vinden voor uw ziel …’

Alle vrouwen willen rust vinden voor hun ziel. Niemand uitgezonderd. De sleutel voor deze rust is te vinden in het teruggaan naar die aloude paden, de goede weg, de woorden van God.

Terug is een heel bijbels begrip. De profeten roepen ons elke keer op terug te keren naar de Heere. ‘Want zo zegt de Heere heere, de Heilige van Israël: Door terugkeer en rust zou u verlost worden, in stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn’ (Jes. 30:15). Dit boek wil jou helpen terug te keren. Terug te gaan naar die aloude paden. ‘Zoek het na in het boek van de heere en leef’ (Jes. 34:16).

In dit boek willen we in twaalf hoofdstukken iets van deze aloude paden en goede wegen laten zien. Want we leven in een tijd waarin een grote aanslag heeft plaatsgevonden op het huwelijk, het gezin en de rol van vrouwen.

Het feminisme, de seksuele revolutie en de opkomst van het new age-denken trekt diepe sporen in onze maatschappij. En niet alleen in de maatschappij. Ook de kerk en onze christelijke gezinnen worden overspoeld door postmoderne denkbeelden.

Langzaam maar zeker zijn we met z’n allen, heel geleidelijk en heel zachtjes meegegaan op andere wegen. Op wegen van moderne denkers in de psychologie, op wegen van de liberale theologie en op wegen van de influencers van deze tijd.

We denken vaak dat nieuwe inzichten beter zijn, dat vooruitgang goed is en dat ideeën en overtuigingen van vroeger ouderwets zijn en minder goed. Chronologisch snobisme noemt C.S. Lewis dat en helaas maken we ons daar allemaal weleens schuldig aan.

Natuurlijk zijn nieuwe ontwikkelingen goed, maar als christenvrouwen moeten we altijd alles langs de rechte lijn van Gods Woord leggen. Dan alleen zullen we de waarheid kennen en die waarheid zal ons vrijmaken. Te midden van alle wegen moeten we terug naar de bijbelse paden.

Die aloude bijbelse paden zijn de beste paden. De Bijbel noemt het ook wel ‘het pad van de rechtvaardigen’. Soms denk je misschien dat het moeilijk en zwaar is die bijbelse paden te gaan, maar niets is minder waar. ‘Het pad van de rechtvaardigen is geheel effen’, zegt Jesaja (26:7). Jezus heeft de oneffen paden effen gemaakt (Luk. 3:5). Hij gaat voor ons uit.

Je kunt als vrouw dat pad aarzelend volgen, maar het zal steeds duidelijker worden. Gaandeweg ga je dat pad van de Heere steeds helderder zien tussen al die wegen van nieuwe ideeën. Je leven als christenvrouw is als wandelen op dat pad van de rechtvaardigen. En wandelend op dat pad gaat jouw licht als getuige ook steeds helderder schijnen (Spr. 4:18).

In dit boek zul je ontdekken dat ook wijzelf ongemerkt veel van die goede, oude paden losgelaten hadden. Wij zochten als jonge vrouwen naar nieuwe wegen. We waren beïnvloed door wat er vanuit het feminisme in onze lesboeken terecht was gekomen. We vonden het heel belangrijk dat wij onafhankelijk waren. Woorden als zelfverloochening, onderdanigheid en geloofsgehoorzaamheid maakten nauwelijks deel uit van ons vrouw zijn. Wij hielden van dingen als zelfontplooiing en ‘gelijke rollen voor man en vrouw’ en verlangden naar nieuwe woorden van God. Eigenlijk bouwden wij ons leven net zo op als de wereld om ons heen dat deed. Dat we daarbij veel bijbelse concepten aan het verliezen waren hadden we niet door. Onze nieuwe ideeën hadden zelfs een mooi bijbels sausje gekregen. Toch bleef er diep vanbinnen iets knagen. Achteraf zie je dan dat het God Zelf is Die aan de deur van jouw hart klopt. Dat Hij het is Die jou trekt naar Zijn eeuwige waarheid. We kwamen in contact met schrijfsters die vanuit Gods Woord een heel andere boodschap brachten. Zij lieten ons vanuit Gods Woord zien dat de manier waarop onze oma’s vrouw waren, helemaal zo gek niet was. Dat God vrouwen juist zo anders dan mannen geschapen heeft omdat zij in deze wereld een heel andere roeping hebben. Hoe meer Gods Woord openging, hoe meer we gingen zien van onze roeping, en hoe duidelijker het werd dat God ons riep om vrouw te zijn naar Zijn beeld en niet naar het beeld van de wereld om ons heen of naar het beeld dat wij zelf in gedachten hadden …

Dit betekent niet dat we alle gewoonten van vroeger zomaar klakkeloos willen overnemen, maar dat we met beide benen in de werkelijkheid van deze tijd, ons willen laten leiden door het Woord van God en door het getuigenis en voorbeeld van gelovige vrouwen die ons zijn voorgegaan.

Hierover schrijven is een zegen, maar ook een worsteling. Want hoewel we steeds meer mochten leren en ontdekken over onze hoge roeping als vrouw, en hoewel we steeds meer de weg terug mochten vinden, is ook ons leven verre van volmaakt.

Wanneer we schrijven over onze rol als vrouw, over moederschap, opvoeding en generaties, dan schrijven we dit midden in het volle leven van elke dag. Het leven met zijn blijde pieken en verdrietige dalen. Het leven waarin vreugde en moeite naadloos in elkaar overlopen. Het leven vanuit de vaste hoop dat Hij Die een goed werk in ons begonnen is, dat werk zal afmaken, maar waarin we ook dagelijks nog moeten strijden tegen die oude mens. Tegen ongeduld, ongeloof en bezorgdheid.

We hopen door dit boek te laten zien dat we medereizigsters zijn van vrouwen die met ons die aloude paden willen lopen. Die met ons zoeken naar wat waar is en goed. We hopen dat we onze reisgenoten mogen helpen en aanmoedigen, zoals we zelf geholpen en aangemoedigd zijn door vrouwen die ons zijn voorgegaan. Met als doel dat ook de generaties na ons zullen lopen op die goede, oude, smalle weg, die naar het leven leidt.